กำลังรู้สึกว่าที่บางที่มันไม่เหมาะกับเราเลยว่ะ
เราเป็นคนที่ทำงานศิลปะเป็นอาชีพทำมาสิบกว่าปี
เกิดมาก็รู้ตัวว่ารักงานศิลป์ และมุ่งมั่นมาทางนี้ตลอด
เราจึงคิดว่าเราพอจะเข้าใจมุมมองและแนวคิดของศิลปะอยู่พอสมควร
ศิลปินที่ดีคือต้องยอมรับความคิดเห็นของผู้เสพงานศิลป์
(อันนี้ในกรณีผู้เสพติเพื่อก่อ) เมื่อศิลปินคนไหนโกรธ
เมื่อมีคนบอกว่างานตัวเองห่วย..ศิลปินคนนั้นจะไม่มีวันพัฒนาฝีมือตัวเองได้
ศิลปินที่ดีต้องรับฟังข้อติชม แล้วนำเอามาพัฒนาปรับปรุงแก้ไขงานชิ้นต่อไป
ศิลปินที่รับฟังแต่คำชม(คำเยินยอทั้งที่งานชิ้นนั้นห่วยแตกสุดๆ)
ศิลปินคนนั้นก็จะไม่มีวันได้พัฒนาฝีมือเช่นกัน
ศิลปินที่ดีต้องรู้จักมองหาข้อด้อยของตัวเอง และน้อมรับคำแนะนำ
จากผู้รู้ ศิลปินผู้นั้นแหล่ะคือศิลปินผู้ยิ่งใหญ่ (ยิ่งเล็ก ยิ่งใหญ่)
ที่คิดว่าที่ที่นั้นมันเริ่มจะไม่เหมาะกับเรา เพราะเวลาใครก็ตามที่มีคำติติงผลงาน
ก็จะต้องขอโทษขอโพยว่าขอโทษนะคะขอติตรงนั้นตรงนี้ น่าจะแก้อย่างนั้นอย่างนี้
คำตอบที่ได้เจ้าของผลงานก็จะเอาแต่เถียงๆว่าไม่จิงหรอกสวยแล้วดีแล้ว
(ตอบหลอกตัวเองไปเรื่อยๆ) บางคนที่เข้าไปวิจารณ์เห็นอย่างนั้นก็กลัวเจ้าของงานโกรธ
ก็เลยต้องอวยๆๆๆๆ อวยกันจนเหลิง สุดท้ายผลงานที่ออกมาก็เละเทะไม่เป็นท่า....เบื่อมากๆ
จนกลายเป็นว่า สังคมกลุ่นนั้นใครจะทำอะไรก็บอกดีๆๆๆไปหมด แล้วความสร้างสรรค์จะเกิดได้มั้ย
เอาเลยจ้า....อยากจะอวยกันก็อวยกันไป สำหรับเราคิดว่าจะค่อยๆถอยออกมา
ไม่อยากไปยุ่งเกี่ยวกับกลุ่มคนที่คิดแบบนั้นอีกแล้ว ....เซ็ง....!
ปล.ไม่ได้หมายถึงในMultiplyนี้นะคะพี่น้อง